Nagła głuchota (nagły niedosłuch czuciowo-nerwowy, NNCN) pojawia się niespodziewanie bez konkretnego powodu. Objawia się częściową bądź całkowitą utratą słuchu w jednym lub sporadycznie w obu uszach. Jak dotąd naukowcom nie udało się znaleźć jednoznacznej przyczyny niezdolności odbierania bodźców akustycznych. Z tego powodu choroba jest określana jako idiopatyczna (o nieznanym podłożu). Istnieje jednak kilka teorii, które próbują wyjaśnić jej powstawanie. Wśród czynników odpowiedzialnych za nagły niedosłuch wymienia się infekcje wirusowe ucha wewnętrznego i zaburzenia mikrokrążenia w obrębie ślimaka. Do rzadszych należą zaburzenia autoimmunologiczne oraz rozwijający się guz kąta mostowo-móżdżkowego. Wśród licznych metod leczenia NNCN na uwagę zasługuje hiperbaria, której dużą skuteczność potwierdzają najnowsze badania.
Nagła głuchota idiopatyczna a HBOT
Według części naukowców za nagłą głuchotę odpowiadają zaburzenia krążenia w najmniejszych naczyniach krwionośnych ucha wewnętrznego. Tłumaczy to potoczną nazwę nagłego niedosłuchu – zawał ucha środkowego. Działanie HBOT polega na dotlenianiu tkanek, a jedną z jej licznych zalet jest poprawa krążenia. Aktualnie to jedyna metoda zwiększająca ciśnienie parcjalne tlenu w uchu wewnętrznym. Tlen podawany w komorze hiperbarycznej usprawnia mikrokrążenie komórek czuciowych. Poprawia też właściwości reologiczne (lepko-sprężyste). Dzięki hiperbarii rośnie ilość tlenu w płynach ucha wewnętrznego, a w efekcie regeneruje się cały narząd słuchu.
Tlenoterapia ma bezpośredni wpływ na przywrócenie sprawności elektrofizjologicznej ślimaka. Dzięki niej wzrasta również potencjał czynnościowy nerwu przedsionkowo-ślimakowego (VIII nerwu czaszkowego). Jego rolą jest przekazywanie informacji słuchowych ze ślimaka do mózgu.
Hiperbaria jako wsparcie w leczeniu NNCN – badania naukowe
Naukowcy od lat analizują wpływ HBOT na poprawę stanu zdrowia osób z nagłą głuchotą. W 2007 roku w Mazowieckim Centrum Terapii Hiperbarycznej i Leczenia Ran przeprowadzono testy na 9 chorych z nagłą głuchotą idiopatyczną. Zastosowaną metodą była skojarzona terapia farmakologiczna i leczenie tlenem hiperbarycznym. Średnia wieku pacjentów wynosiła 41 lat. U wszystkich zakwalifikowanych do badań nagły niedosłuch wystąpił do 14 dni przed wizytą w klinice. Po 10 sesjach 77% badanych stwierdziło ustąpienie bądź zmniejszenie natężenia dolegliwości.
W 2015 roku w kwartalniku „Otorynolaryngologia” opublikowano pracę na temat NNCN. Wykazano w niej efektywność HBOT jako terapii wspomagającej leczenie, zwłaszcza przy wdrożeniu jej w pierwszych 2 tygodniach od wystąpienia niedosłuchu. Odpowiednio wcześnie zastosowana, daje najlepsze rezultaty. Pacjenci mogą być kierowani na sesje w komorze w okresie do 3 miesięcy od momentu, w którym pojawiła się nagła głuchota. Hiperbaria sprawdza się bardziej u osób młodych (do 50. roku życia), ze średnio głębokim i głębokim niedosłuchem (do 60 dB).
W tym samym roku w czasopiśmie „Polish Hyperbaric Research” opublikowano opis przypadku 32-letniego pacjenta Mazowieckiego Centrum Terapii Hiperbarycznej. Od ponad 2 miesięcy cierpiał z powodu nagłego pogorszenia słuchu w jednym i uczucia zatkania w drugim uchu. Poddano go serii 15 zabiegów, po których nastąpiła całkowita poprawa słuchu w prawym i subiektywna poprawa w lewym. Skuteczność terapii potwierdziły wyniki audiometrii tonalnej.
Bibliografia:
https://www.otorynolaryngologia-pk.pl/f/file/orl-15-2-a1-sliwinska-65.pdf
http://yadda.icm.edu.pl/baztech/element/bwmeta1.element.baztech-f20a0e50-5bf9-4fc0-b410-0deebfcfcda1
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0030665707705498
